Objawy:

Bez specjalnego powodu Outlook przestal się uruchamiać. Po kliknięciu ikony pojawia sie ekran „przetwarzanie” i okienko wisi w nieskończoność

Obejście/rozwiązanie:

Podobno w pewnych wersjach tak się może zdarzyć…  dlatego docelowym rozwiązaniem powinna być aktualizacja. Jeśli jednak chcesz, żeby po prostu Outlook wystartował, to spróbuj takiej sztuczki:

1. Zamknij wszyskie procesy Outlooka (CTRL+Shift+Escape i w zakładce szczegóły pozamykaj wszystkie procesy outlook)
2. Na pulpicie utwórz skrót do programu Outlook. We właściwościach skrótu ustaw, aby program startował w zmaksymalizowanym oknie.
3. Gotowe – uruchom Outlooka – powinien się tym razem uruchomić 😉

A oto propozycje od Microsoft:

https://docs.microsoft.com/en-US/outlook/troubleshoot/performance/outlook-2016-hangs-at-processing

Zwykle, kiedy chcemy uruchomić interpreter Pythona, to uruchamiamy komendę

Na Ubuntu domyślnie i owszem jest zainstalowany Python, ale nie pod domyślną nazwą „python”. Żeby uruchomić pythona należałoby napisać

Taka konwencja bieże się z tego, że python był domyślnie instalowany na systemach linux jeszcze dawno temu, kiedy jedyną dostępną wersją był python2. Potem pojawił się python 3, ale nazwa „python” była już zajęta. Nowa wersja była więc dostępną pod nazwą python3. No i w sumie dobrze. Można było pracować z pythonem 2 wpisując python lub python2 oraz z pythonem 3 wpisujac python3.

Jeśli choć trochę znasz zasady pracy z Linuxem, to możesz powiedzieć, że żeby python3 byl dostępny pod nazwą python, to wystarczyłoby stworzyć dowiązanie symboliczne o nazwie python wskazujące na plik python3.

Możnaby było, ale… .w Ubuntu mamy do dyspozycji program update-alternatives, który pozwala dokładnie określać jaki program ma się uruchamiać jako odpowiednik pewnej wpisywanej komendy.  Można więc spowodować aby po wpisaniu python uruchamiał się python3. Wystarczy do tego jedna komenda:

A jeśli temat alternatywnych konfiguracji jest dla Ciebie ciekawy, to zajrzyj tu:

How to Use update-alternatives Command on Ubuntu

No właśnie, czy Linux jest prosty? Podejrzewam, że operacja wyrostka robaczkowego jest prosta, ale tylko dla doświadczonego chirurga. Jeśli bierzesz się za cos po raz pierwszy, to będzie trudno. Spróbuję tu opisać kilka rzeczy, które powinne być proste, a tymczasem… oceń sam/a

Poniższy opis nie jest manualem na temat tego jak w Ubuntu Desktop włączyć tryb hibernacji po zamknięciu klapki laptopa, to po prostu zbiór czynności, które wykonałem u siebie, żeby to wszystko razem w końcu zadziałało, bo na początku nie chciało.

Hibernacja w Linuxie wykorzystuje swap-a. Zgodnie z najnowszymi zaleceniami, jeśli komputer dysponuje dużą ilością pamięci, to swap może być mały. BŁĄÐ. Jeśli chcesz skorzystać z hibernacji, to swap musi pomieścić całą pamięć RAM, więc musi być duży. Na moim systemie mam 8 GB RAM, domyślny swap miał rozmiar 2GB, więc zmieniłem konfigurację na wykorzystanie 10 GB na swap.

Mam również wrażenie, że ów swap nie może być plikiem swap znajdującym się gdzieś w systemie plików, tylko że powinna to być osobna partycja.

Wyłączenie swap-a w pliku:

pokazuje, jaki swap aktualnie jest dostępny (u mnie 2 GB). Jeśli chcesz sprawdzić jaka część swapa jest wykorzystywana obecnie na systemie, to użyj

i życzę wyniku wskazującego, że swap nie jest używany Czytaj dalej »

Dobrym zwyczajem jest zmieniać hasło od czasu do czasu. Dlatego administratorzy wymuszają na użytkownikach regularne zmiany, np co 30 lub 90 dni. A co jeśli się wybierasz na dłuższy urlop i zastanawiasz sie, czy po powrocie uda ci się zalogować? Wystarczy sprawdzić, kiedy hasło ma wygasnąć:

Jeśli trzeba sprawdzić hasło użytkownika domenowego uruchom polecenie

jeśli mowa jest o użytkowniku lokalnym wystarczy pominąć opcję /domain:

W wyniku odszukaj „Password expires”:

Zainteresowanym polecam udział w przyszłych edycjach konferencji PostgreSQL Build. Ostatnia w jakiej uczestniczyłem to europejska edycja 2021.

https://www.postgresbuild.com/agenda

Jak to na konferencjach bywa, było poruszanych mnóstwo tematów. 2 dni pełne wykładów podzielonych na kilka równoległych ścieżek. Organizatorzy przyjęli koncepcję nagrywania sesji wcześniej i odtwarzania ich w trakcie konferencji. Wielką zaletą konferencji jest to, że po każdej sesji wykładowej odbywała się sesja Q&A, gdzie było można na żywo zadawać do prowadzących pytania. Pomysł nagrywania sesji wcześniej daje też to, że demonstracje są udane. Może trochę brakuje „dreszczyku emocji”, kiedy prowadzący demonstrację musi na bieżąco rozwiązywać problemy, ale… co tam – fajnie, że w konferencji można uczestniczyć z domu i fajnie, że można zadawać pytania do samodzielnie wybranych sesji.

Jedna z sesji spodobała mi się szczególnie. Pełna dynamiki, humoru, pytań i odpowiedzi sesja Haki Benita pod tytułem „Mniej znane funkcjonalności PostgreSQL” (Lesser Known PostgreSQL Features). Zobacz zresztą bloga autora – ile kreatywności wymaga rozwiązanie konkretnych problemów i … koniec końców, jak proste te rozwiązania są:

https://hakibenita.com/postgresql-unknown-features

Skoro już masz Linuxa i skoro ten Linux ma świadczyć w sieci jakieś usługi, to może warto byłoby przypisać mu stały adres IP? Oto, jak to zrobić:

Ustal aktualną adresację sieci

Twój system teraz już pracuje w jakieś sieci, pewnie dostaje adres IP przez DHCP. Jeśli ta sieć jest zarządzana przez administratora,  który sam decyduje o adresacji, to zatrzymaj się ze swoją zmianą i skontaktuj się z administratorem. Zazwyczaj admini określają jakie adresy IP są rozdzielane przez serwer DHCP, a jakie można sobie ukraść i przypisać ręcznie do swojego komputera. Tutaj jednak, tym problemem się nie przejmuję, ale Ty musisz.

Poleceniem

można wyświetlić informację o aktualnie przypisanym adresie IP

W wyświetlonym wyniku powinno się udać odnaleźć aktualnie wykorzystywany adres IP:

Tutaj jest to 192.168.137.220. Dodatkowy zapis /24 określa maskę sieci. W tym przypadku początkowy adres 192.168.137.0 to adres sieci, maską jest 255.255.255.0 a sam komputer otrzymał 192.168.137.220. Twój admin może np. powiedzieć, że możesz używać adresu 192.168.137.100, cała reszta, czyli sieć i maska sieci pozostaną prawdopodobnie takie same.

Warto też znać adres gateway, przez który odbywa się komunikacja z całą siecią zewnętrzną, w tym z Internetem. Wyświetlisz go poleceniem

U mnie wynik wygląda tak:

Gateway to adres wskazywany w pierwszej linijce czyli 192.168.137.1

Co się jeszcze może przydać to adres DNS. Często jest to ten sam adres, co gateway, ale żeby uzyskać pewność, należałoby zajrzeć do pliku /etc/resolv.conf. Jeśli adresu nie znamy, to pomijając pewne zagrożenia security można zaryzykować używanie adresu serwera Google: 8.8.8.8

Mając te informacje możemy przejść do zmian: Czytaj dalej »

Kiedy chcesz automatyzować instalację PostgreSQL w Azure przyda się zestaw poleceń dostępny w module Az.PostgreSql. Niestety nie jest on domyślnie instalowany nawet w Cloud Shell.

Komenda do instalacji:

Po instalacji warto sprawdzić czy i w jakiej wersji ten moduł jest dostępny:

Teraz widać, że moduł jest i ma mnóstwo fajnych komend. Ich dokładniejszy opis jest np. tu:

https://docs.microsoft.com/en-us/powershell/module/az.postgresql/?view=azps-6.6.0

Natomiast sama dokumentacja modułu jest tu:

https://www.powershellgallery.com/packages/Az.PostgreSql